Avrupa'nın çelik piyasasını koruma talep eden 14 ülke, CBAM'ın başlamadan önce dikkat çekiyor. CBAM'ı koruma aracı olarak tasarlansa da uzmanlar, bu mekanizmanın ithalatı yıldırıcı bir faktör olmayacağını düşünüyor.
Şubat ortasında Avrupa Komisyonu, çelik ithalatı üzerindeki koruyucu tarife kotalarının yeniden gözden geçirilmesi sürecini başlattı. Bu durum, tarife kotalarını 2026'ya kadar uzatma talebiyle 14 üye devletin başvurusuyla tetiklendi. Başvurularında, CBAM'ın başlamasından önce piyasanın korunması gerektiğini belirttiler.
CBAM'ın ithalatı sınırlayacağını düşünenler, durumun bu kadar basit olmadığını görecekler. CBAM, koruma aracı olarak tasarlandı. Ancak bu belirli bir araçtır.
CBAM, ithalatı doğrudan sınırlamaz. Avrupa çelik şirketleri ve ithalatçılar için oyun alanını dengeleyen bir araçtır. Bu parametrelerle, koruyucu önlemlerle benzer bir sonuç üretemeyecektir.
Örneğin, geleceğe bakalım. İlkbahar 2027. Global resim bugüne kıyasla değişmedi. Çin'in aşırı kapasitesine Hindistan, MENA ülkelerindeki aşırı kapasite eklendi. Karbon emisyonları Avrupa rakiplerine benzer Japon ve Güney Koreli çelik şirketleri, Avrupa'ya ihracatları arttırıyor. Düşük karbonlu ürünler sunarak MENA üreticileri, Avrupa'daki BF-BOF üreticilerine karşı avantaj sağlıyor. İthalatlar kontrolsüz bir şekilde artıyor.
Uzun çelik kapasitesi, karbon yoğunluğunun 1 ton çelik başına 0.4 ton CO2'den yüksek olmadığı elektrik arkı fırın teknolojisi (EAF) tarafından domine edilmektedir. Bu durum sadece AB'de değil, aynı zamanda ithalatçılarda da geçerli. AB ağırlıklı ortalaması 1 ton çelik başına 0.255 ton CO2'dir. Bu nedenle Avrupalıların avantajı büyük olmaz.
. . .
İçerik sadece atıfta bulunularak yayınlanabilir: Sivas İş Dünyası. Editöryal görüş, yazarın görüşüne aykırı olabilir.
