Avrupa Birliği ile olan İlişkili Anlaşma gereğince sera gazı emisyon ticaret sistemi (ETS) gerçekleştirme gerekliliği ile Türkiye ne tür sorunlarla karşılaşabilir? İdeal bir sistem yaratmak için hangi soruların yanıtlarını aramalıyız? İşte detaylar.
Avrupa Birliği ile İlişkili Anlaşma'nın gerekliliklerinden biri sera gazı emisyon ticaret sistemi kavramını uygulamaktır. Çevre Koruma Bakanlığı ise bu gerekliliği yerine getirmeyi desteklemekte ve yasa taslağını bu yıl Meclise sunmayı planlamaktadır. Bakanlık, 2025'te ETS'nin pilot aşamasını başlatmayı ve 2026'da sistemin tamamen işler hale gelmesini hedeflemektedir. Avrupa entegrasyonu doğrultusunda ilerlemekte olan Türkiye'nin bu harekete destek çıkması harika bir durum gibi görünse de, daha ayrıntılı bir inceleme ile ciddi sorular ortaya çıkmaktadır.
EU ETS direktiflerine bakıldığında, 2003/87/EC doğrultusunda oluşan sistem, 2003’te kabul edilmiş ve 2005’te yürürlüğe girmiştir. Yani, AB’nin ETS sisteminde ilk aşamayı başlatabilmesi, en az 5 yıl sürmüştür. Türkiye’nin belirli fikirleri ve en iyi uygulamaları Avrupa mevzuatından alabildiği bir gerçektir. Ancak zorluk, özellikle AB’nin şu anda 4. aşamasında yer alan mevzuatını direkt olarak kopyalayamayacak olmamızdan kaynaklanmaktadır.
AB'de 2005 yılında başlatılan EU ETS, bugünkü sistem ile büyük ölçüde farklılık göstermektedir. Ayrıca AB'nin kendi EU ETS'inde yaptığı hataları gidermesi ve iklim hedeflerindeki değişiklikleri dikkate almasıyla gelecekte EU ETS de değişecektir.
Türkiye'nin, ilk aşamadan itibaren mevcut EU ETS'ye olabildiğince yakın bir ETS oluşturmak, fakat bunu Türkiye ekonomisini göz önünde bulundurarak yapmayı talep etmesi, aşağıdaki soruların yanıtlarını gerektirir:
. . .
İçerik sadece atıfta bulunularak yayınlanabilir: Sivas İş Dünyası. Editöryal görüş, yazarın görüşüne aykırı olabilir.
